The Bridge
(Scroll down for Dutch)
From March 2015 until October 2018 I traveled around North America. After a few months of backpacking I bought a Yamaha Virago 750, which I later traded in for a camper van. During my trip I met the diverse motorcycle community of the continent. From the bike builders in Kansas City to the Baja 1000 race in Mexico, from the choppers at the Sturgis festival to moped gangs in the Rocky mountains.
Shortly after I returned to the other side of the pond, I remodeled and painted a Suzuki Intruder to continue traveling in Europe and explore the motorcycle community of this part of the world.
This story is about the purchase of my Virago in Canada, in the summer of 2015.
I walk a few feet behind my family, it’s our first day in the United States and my parents insisted on taking the mandatory tourist hike back and forth over the bridge. We just started on the return trip. A cold breeze blows through the bay, I brush some hair out of my face to get a better view of the city in the distance. I look up to the suspender cables and wonder why the bridge is called 'gold' while it’s clearly an orange-red color.
Over the sound of cars I suddenly hear a deep roaring and a group of heavy motorcycles passes us. The riders lean back in their seats, tattooed arms loosely hanging from the handle bars, chins lifted, chrome sparkling in the sunlight, moving towards the city. Just like in the movies. I watch them pass, how much I would love to be one of those bikers for a moment. The bikes slowly fade out of sight. I think about my tiny powder pink moped back home. I shake my head and continue the hike with my parents and brother.
5 years later, somewhere in June, I’m staying at a farm on Vancouver Island. I’ve just completed a few weeks of backpacking. Traveling is really growing on me, but the struggle with luggage and American public transportation is already getting on my last nerve. My travel plans reach until the end of September, but since I’ve recently started to develop myself into a digital nomad by doing illustration jobs online, my budget has expanded, meaning I have no longer the need nor the desire to stop traveling, but I do need to make a plan for the fall.
One morning when I’m feeding the sheep, I reminisce about the bridge, the roaring sound and the shiny chrome. A few years ago I had obtained my motorcycle license and the image of the bridge with the bikers had never left me. I realize that I now have the opportunity as well as the resources to fulfill this fantasy, being on the right continent with enough money to my name. The only thing I still need is a motorcycle.
Just like a true American, I decide to try my luck on Craigslist. My budget is limited, but so are my demands. I’m looking for an affordable bike, which doesn’t require much maintenance and is pretty much ready to go. And of course, with a little bit of chrome, but not much more than that. After browsing the listings for a short while, I find a Yamaha Virago 750 from 1983 that met the few criteria I had, from a guy named Owen, located in Vancouver. I have a short conversation with Owen and we agree on a price of 900 CAD, roughly 700 USD.
A few days later I hop onto the ferry to Vancouver with a stash of Canadian dollars and a helmet without a visor that I borrowed from the farm. On the parking lot at the ferry dock I find Owen and the Virago. The bike can use a good cleanup, but I don’t see anything that truly concerns me. The chrome shines hesitantly under the caked-on dust. I walk around the bike, inspect several parts and nod approvingly as if I know what I’m doing, but I honestly don’t really know how to make an educated assessment of the vehicle. Owen suggests I should take the bike for a ride around the harbor and hops onto the passenger seat. I had only recently acquired my full license and had yet to experienced riding anything heavier than the Kawasaki LTD 305 I had back home, but I quickly gain confidence and become one with the motorcycle. After about 15 minutes of riding, switching gears, pulling up and braking, we stop and I nod approvingly, this time I mean it. The bike handles well and sounds fine, even with a passenger. Now, I know this is no guarantee for anything, but after this good first impression and considering the very reasonable price we had arranged, I decide I'm willing to take the risk. I shake Owens hand after which I gather some folded 100 dollar bills from my wallet. Sold.
The next step is registration and insurance, which, in Vancouver, is both done through the ICBC. Owen joins me to the nearest ICBC office and we sit down at a desk with one of the agents. I had made an attempt to get a quote online, but I couldn’t find a tool for this on their website, so I had no choice but to let the agent surprise me. And surprising he did. After talking through all the details about the bike and the desired insurance the agent handed me a policy schedule for a liability-only insurance at staggering 1100 CAD per year. I feel a little light headed and give the agent a troubled look when he asks me 'debit or credit'. This is more than the price of the bike, how can a simple liability insurance be so darn expensive? I ask in a low voice: 'Is this really the cheapest option?' I wasn't prepared for this number and despite the fact that I could afford it, it would create a dent in the budget for my further travels. Besides, I could not obtain the money from my account instantly, so I would have to spend at least one night in Vancouver. I decide on picking the cheapest, yet relatively more expensive option of getting insurance for only 3 months, hoping I would find a better alternative after this period. (I did eventually manage to do this by registering the bike in the US, after which my insurance dropped to 90 USD per year.)
With a small stack of paperwork and a thin wallet I walk out of the office, satisfied and proud. I’m at the west coast of the American continent and I have my very own motorcycle, with chroom. I say my goodbyes to Owen. In earlier conversations I had mentioned that I intended to travel with the bike, he curiously asks me what my destination will be. ‘San Fransisco’ I reply, as I strap on the visorless helmet.
De Brug
Van maart 2015 tot oktober 2018 reisde ik door Noord-Amerika. Na een korte periode gebackpackt te hebben kocht ik een Yamaha Virago 750, die ik later inruimde voor een kampeerbus. Onderweg maakte ik kennis met de veelzijdige motor community van het continent. Van de bike builders in Kansas City tot de Baja 1000 race in Mexico, van choppers op het Sturgis festival tot brommer rijden in de Rocky Mountains.
Kort naar mijn terugkeer in Nederland kocht ik een Suzuki Intruder om mijn reis voort te zetten in Europa en de motor community in dit deel van de wereld te leren kennen.
Dit verhaal gaat over de aanschaf van mijn motor in Canada in de zomer van 2015.
Ik slenter achter mijn ouders en broer aan. Het is mijn eerste dag in Amerika en we maken de ultime toeristische wandeling: heen en weer over de brug. We zijn net begonnen aan de terugweg. Een koude wind trekt door de baai, ik veeg mijn haar uit mijn gezicht zodat ik de stad in de verte beter kan zien. Ik kijk omhoog langs de draagkabel en vraag me af waarom de brug ‘gold’ heet terwijl hij toch duidelijk oranje-rood is.
Boven het geluid van de auto’s klinkt opeens een diep geronk en een groep zware motoren trekt aan ons voorbij. De rijders zitten comfortabel in hun zadels, getatoeëerde armen hangen aan het stuur, geheven hoofden, blinkend chroom in de zon, de stad tegemoet. Net als in een film. Ik kijk ze na, wat zou ik graag even een van die bikers willen zijn. De motoren verdwijnen langzaam uit het zicht, ik denk aan mijn poeder roze Puch Maxi thuis in Nederland, schud m'n hoofd en volg de rest van het gezin op onze wandeltocht.
Het is 5 jaar later, ergens in juni en ik logeer op een boerderij op Vancouver Island. Ik heb er nu een paar weken backpacken op zitten. Het reizen bevalt me goed, alleen het gesleep met tassen en het Amerikaanse openbaar vervoer beginnen me behoorlijk te vervelen. Mijn reisplanning reikt tot het najaar, maar omdat ik sinds kort als heuse 'digital nomad' online werk als illustrator is er een kleine bron van inkomsten ontstaan. Hierdoor kan ik mijn terugkeer naar Nederland voorlopig uitstellen, mits ik reisplannen ga maken voor na september.
Als ik op een ochtend de schapen voer denk ik weer aan de brug, het geronk en het chroom. Ik heb inmiddels al een paar jaar mijn motor rijbewijs op zak en het beeld van die brug is me al die tijd bij gebleven. Ik besef me dat ik nu zowaar de tijd en de middelen heb om deze fantasie waar te maken, ik heb alleen nog een motor nodig.
Als een echte Amerikaan besluit ik mijn geluk te beproeven op Craigslist. Mijn budget is beperkt, maar mijn eisen zijn dat ook: ik zoek een betaalbare motor die rij-klaar is. Met een beetje chroom uiteraard, maar meer ook niet. Na een korte zoektocht kom ik uit op de Yamaha Virago 750 uit 1983, van ene Owen uit Vancouver. We hebben een korte email conversatie en komen een prijs overeen van 900 Canadese dollar, nog geen 650 euro.
Een paar dagen later stap ik met een stapel Canadese dollars en een geleende helm zonder vizier op de veerboot naar Vancouver. Op de parkeerplaats naast de haven vind ik Owen en de Virago. De motor kan een stevige poetsbeurt gebruiken, maar verder zie ik niets afwijkends. Het chroom glimt bescheiden onder een laag aangekoekt stof. Ik loop geïnteresseerd om de machine heen, buig over verschillende onderdelen, knik wat en maak keurende gezichtsuitdrukkingen, alsof ik weet waar ik mee bezig ben, maar ik heb eigenlijk geen idee waar ik naar moet kijken. Owen stelt voor om een proefrit te maken. Hij gaat zelf achterop zitten en we rijden het haven gebied in. Ik had pas sinds kort mijn A2 rijbewijs en deze machine was aardig wat groter en zwaarder dan de Kawasaki LTD 300 die ik in Nederland had, maar na een paar straten voel ik me al aardig op m'n gemak op deze motor. Na een kwartier door de haven te hebben gereden, geschakeld, opgetrokken en geremd, stoppen we en ik knik goedkeurend. Nu meen ik het ook. De motor klink en rijd prima, zelfs met passagier. Ik ben me er goed van bewust dat ik geen enkele garantie heb op de aanschaf van deze motor, maar gezien de goede eerste indruk en de lage prijs besluit ik dat ik het risico wel wil nemen en schud Owen de hand, waarna ik een stapeltje papiergeld uit m'n portemonnee frutsel. Verkocht.
De volgende stap is registratie en verzekering, wat in Vancouver gedaan wordt via de ICBC. Ik stap met Owen het dichtstbijzijnde ICBC kantoor binnen en we nemen plaats aan een bureau tegenover een van de agenten. Ik had een poging gedaan om online een schatting van de premie te krijgen, maar dit was tevergeefs. Er zat niets anders op dan me te laten verassen. En verassen deed de ICBC. Na het doorspreken van wat gegevens schoof de agent een polis blad onder m’n neus voor een liability-only insurance van maar liefst 1100 Canadese dollar per jaar. Het bloed trekt weg uit m’n gezicht. 'Debit or credit?' Vraagt de agent, maar ik kijk hem gramstorig aan. Hoe kan een simpele WA verzekering duurder zijn dan de aanschaf waarde van de motor? Ik werp nog een blik op het polisblad en vraag hees: ‘Is this really the cheapest option?’ Ik was niet voorbereid op dit bedrag op basis wat ik weet over verzekeringen in Nederland en ondanks dat ik het geld wel heb, creëert dit een behoorlijke deuk in mijn reisbudget. Bovendien kan ik het geld niet binnen een dag opnemen, dus zou ik in Vancouver moeten overnachten. Ik besluit de goedkoopste maar relatief duurdere optie aan te gaan en de motor voor een kwartaal te verzekeren. Ik hoop binnen die drie maanden een andere oplossing gevonden te hebben. (Dit lukte uiteindelijk door de motor in de VS te registreren waarna de WA verzekering op een heel redelijk bedrag van 90 USD per jaar neer kwam)
Zo loop ik een stuk armer maar trots als een pauw het ICBC kantoor uit. Ik ben in Amerika, aan de westkust en ik heb een motor, met chroom. Ik neem afscheid van Owen. Hij had uit eerdere gesprekken begrepen dat ik de intentie had om met de motor te gaan reizen en hij vraagt me naar mij bestemming. ‘San Francisco’ antwoord ik, en zet de vizierloze helm op.